Imaroth- Projekt

Piraci i żeglarstwo Imaroth


Historia ogółem: Cóż by tu powiedzieć… Złodziejstwo się szerzy nieprawdaż ? Czemu miało by nie panować i również na morzach skoro wielkie statki przewożą tą właśnie drogą potężne fortuny?. Hm? No właśnie. Od tego się zaczęło i bynajmniej nie jest to epicka, romantyczna opowieść o złodzieju – piracie który chciał być bogaty i mieć wiele kochanek.  Już na samym początku, kiedy wszyscy piraci, no wtedy tylko biedacy bardzo cienko przędli. Nie cienko - lecz bardzo cienko, a to zasadnicza różnica. Przymierali głodem. Wiadomo, kiedy człowiek głodny różnych rzeczy się dopuścić potrafi. Wtedy to grupa takich właśnie wyrzutków uzbroiła się w szable i łuki. Na pokładzie małego szkunera, prawie że łodzi napadła na okręt rybacki który kursował zawsze tą samą drogą wioząc mnóstwo ryb. Zobaczyli że im się to opłaciło. Wtedy właśnie piractwo Imarothu poczęło się rozszerzać na wielką skalę. Owszem, istniało i wcześniej lecz było bardzo słabo rozpowszechnione. Nie to co teraz. Teraz statki kupieckie pływają pod silną eskortą okrętów wojennych marynarki, lub też prywatnych korsarzy bo boją się ataku z zaskoczenia. Piraci jednak też swoje statki rozbudowują, łączą się w floty i bractwa aby skuteczniej walczyć z marynarką. Bitwa pomiędzy jednymi i drugimi ciągle trwa na morzu. Każdego dnia. Bitwa o dominację i podporządkowanie sobie morza, które przecież jest tak nieprzewidywalne. W jednej chwili unosisz się na fali, w drugiej jesteś na dnie – martwy. Jednak piraci są twardzi i wciąż próbują wywalczyć swój własny świat na tych niegościnnych wodach…

Wyspa Piratów: Bazą morską wszystkich piratów jest duża wyspa, Czarna Rafa, owiana niemalże legendą gdyż niewielu do niej dotarło. Otoczona licznymi skałami i silnymi, zdradliwymi prądami które nieuważnych kapitanów i ich statki spycha na mielizny, bądź ostre łańcuchy skał będących śmiertelnym zagrożeniem dla kadłuba okrętu, mogące go zniszczyć bardzo szybko. Niewielu kapitanów na te wody w ogóle się zapuszcza, a jeszcze mniej przedostaje na drugą stronę tej śmiertelnej pułapki. Nic więc dziwnego, że opowieści o wyspie urosły aż do legend o pirackim raju pełnym rumu i kobiet gotowych oddać się za darmo w pięknych, nadmorskich domach otoczonych cudownymi ogrodami i strumykami czystej, słodkiej wody spływającej ze wzgórz. Wszystkie te legendy są oczywistą bzdurą. Gdy już przepłynie się na drugą stronę i znajdzie miejsce w porcie znaleźć się można na wybrzeżu zaplutego, brudnego, dość dużego portu-miasta przy którym prawie że jeden na drugim cumują statki pirackie. Brygi, szebeki, fregaty i tym podobne. Na wzgórzu nieopodal portu i molo wznosi się fort z armatami i balistami poustawianymi byle jak na sypiących się ze starości murach. Na samych, wyższych już wzgórzach tylko robi się ładniej, zielono i przyjemnie gdyż to właśnie tam mieści się dwór Gubernatora Wyspy który zarządza każdą brudną uliczką i domem w tym mieście. Zadbany, wielki i czysty, posiadający fontannę, mur i ogromny ogród. Ponoć właśnie w tym ogrodzie kręcą się najpiękniejsze kobiety będące w ciągu kilku chwil w stanie zaspokoić każdą zachciankę. Trudno stwierdzić jednak czy to prawda czy fałsz w tym mieście kłamstwa. Mieścina zowie się portem Czarnej Rafy od właśnie czarnych, postrzępionych raf otaczających całą wyspę. Nazwa dumna, miasto trochę mniej. Sama wyspa zaś nie została zbadana dokładnie. Jej wnętrze, środek wciąż nie został spenetrowany, gdyż nikt nie odważył się zapuścić pomiędzy wysokie drzewa i tropikalne roślinki, które upatrzyły sobie wzgórza i dolinki w środkowej części wyspy. Owszem, różni wariaci się już tam zapuszczali, lecz nigdy nie wracali. Czasem tylko ktoś na obrzeżach znalazł gnijące ciało, bądź już tylko sam szkielet. Legenda głosi że kiedyś słynny pirat Erven Enlvein ukrył na środku wyspy, w ciągnących się kilometrami niebezpiecznych i pooranych pułapkami jaskiniach potężny skarb, niewyobrażalną fortunę. Wiele osób próbowało chociażby samą jaskinię odnaleźć. Do tej pory nie wiadomo czy komukolwiek się udało.

Statki i uzbrojenie: Co się tyczy statków i uzbrojenia?. Cóż, wyobraźnia istot żądnych złota i krwi innych jest niemalże nieograniczona. Ciągle pojawia się coś nowego, a zaczęło się od zwykłych łuków na pokładzie małych, jednomasztowych jednostek posiadających niewielką załogę. Teraz zaś. Teraz używa się potężnych, żelaznych armat miotających ogniste kule stali i balist ładowanych na długie oszczepy, które potrafią podpalić i całkowicie zniszczyć wrogi okręt. Amunicja którą ładuje się do dział jest różnorodna. Oprócz ładunku prochu zamkniętego w tzw. ‘paczkach’, pozwalającego na detonację i wypuszczenie pocisku załadować do żelaznej lufy można kilka rodzajów pocisków które zostaną opisane poniżej. Pomimo swej znacznej potęgi, żelazne armaty wciąż są nieznane i nieużywane gdyż ich cena potrafi odstraszyć nawet i najzamożniejszych kapitanów. Balisty montowane na pokładach artyleryjskich wciąż są najpopularniejsze, niezaprzeczalnie, jako dobra i tania broń przeciwko innym okrętom.

Same statki zaś są bardzo różnorodne. Od niewielkich jednomasztowych i dwumasztowych barek, szkunerów, poprzez galeony i fregaty aż do potężnych okrętów liniowych, pancerników należących do Królewskiej Marynarki Wojennej. Te ostatnie są największe i oczywiście najdroższe, budowane tylko przez największe stocznie należące do Marynarki, ponoć ich zdobienia kryte są prawdziwym złotem…


Amunicja do dział

Kule armatnie: Najprostsza i najtańsza amunicja do armat. Proste żelazne kule ładowane do lufy potrafią dość skutecznie zniszczyć kadłub wrogiej jednostki. Nieskuteczne przeciwko takielunkowi.

Bomby: Coś jak kula armatnia, tyle że wypełniona łatwopalnym płynem. Wystrzelona leci w kierunku wrogiego okrętu i na jego pokładzie wybucha, po pierwsze niszcząc go wybuchem, po drugie zapalając. Najdroższy i najpotężniejszy pocisk.

Kartacze: Pociski. Małe, żelazne kule lub grudy żelaza ładowane w większej ilości do działa. Mają mały zasięg, ale wielką skuteczność przeciwko wrogiej załodze. Nieskuteczne za to przeciwko takielunkowi i kadłubowi okrętu.

Kule łańcuchowe: Dwie żelazne kule połączone prętem lub łańcuchem. Lecąc obracają się i niszczą liny, reje i żagle. Dość lekkie więc niosą niedaleko. Są jednak nieskuteczne przeciwko kadłubowi okrętu. Ich cena także nie jest niska.

Autorstwa Raivusia oczywiście. ^^

Ostatnio edytowany przez Josette (2008-08-07 23:01:18)